We'll see op zuidelijk eiland NZ tot Fiordland

Goeiedag vanuit het land met gouden strandjes, meertjes, witte strandjes, regenwoudjes, eilandjes, bergjes, heuveltjes, rotsformatie’tjes, ruige zee’tjes, sneeuwtopjes, gletsjers, schaapjes, koetjes, grotjes, bosjes, riviertjes, watervalletjes etcetera etceteraatjes… Ja, jullie zullen wel denken, is dat nou allemaal zo klein daar. Nee, het is meer een aangewend gewoontje van Anoek en mij om een beetje verkleinend te praten. Typisch iets Nederlands zullen we maar zeggen. Maar goed, zal jullie verder niet jullie kostbare tijd verdoen met onzin, zal maar even beginnen vanaf Wellington, maar zo’n 2,5 week geleden, maar er is zoveel gedaan in deze 2,5 week, dus ga er maar even voor zitten :). Sorry dat’t zo lang is, maar het typen ging zo lekker haha.

Zo’n 2,5 week gelee zijn Anoek en ik dus in Wellington aangekomen. Het was een typische zaterdagavond, waarop wij uitkeken naar alcohol. Vanaf de camping naar de stad gelopen en het begon al goed toen er zomaar 40 dollar op straat bloot lag. Anoek was de gelukkige die het zag en daarna was ik de gelukkige met wie Anoek het wilde delen, dus hebben we Marokkaans gegeten. Eens iets anders, oftewel nogal schaap. Na de bodem zijn we de stad ingestruind. Bleek er een waar Wellingtons carnaval te zijn losgebarsten. Duizenden mensen liepen in allerlei pakken of schmink, verf, van alles door de straten. Muziek overal en Anoek haar heimwee naar carnaval was bijna verdwenen. Een gezellig barretje uitgekozen en plots werden we ’s morgens wakker…in de auto. Zondags hebben we lekker ieder z’n eigen ding gedaan, zodat we maandagmorgen fris en fruitig op de boot konden naar Picton, het zuidereiland.

Het weer bij aankomst was goed. We reden Marlborough Sounds in en zagen hier prachtige kampeerplekjes. Zo mooi, dat we hebben besloten hier 2 nachten door te brengen en lekker te luieren op een privé strandje met een fantastisch en hemels uitzicht. Zelfs even een motorbootje gehuurd, zodat we ook nog even het kind in ons boven konden laten komen. De Marlborough Sounds zijn ontstaan jaren geleden door overstroomde meren en rivieren in een tijd dat de zeespiegel stukken lager stond. Hierdoor lijkt het net dat de bergen recht uit het water rijzen. Op woensdagmorgen hebben we vervolgens het pad vervolgt richting Abel Tasman National Park. Jaja, vernoemd naar de alom bekende Nederlandse ontdekkingsreiziger Abel Tasman. In het geval hij iets slagvaardiger was geweest hadden we nu het voorrecht gehad makkelijk te kunnen immigreren in NZ en had op de info- en waarschuwingbordjes de Nederlandse taal gestaan in plaats van de Engelse (en Duitse). Maar goed, Abel Tasman staat bekend om het enorme regenwoud dat langs de kust groeit en waar prachtige goudgele strandjes zijn ontstaan. Anoek en ik wilden hier onze sportieve lusten wat ruimte geven, dus hebben we een kajak tocht geboekt voor 2 dagen inclusief overnachting in ons eigen tent. Kajak ingepakt met allerlei eten en drinken (brood met kaas en brood met nutella + brood met kaas en brood met nutella). Na instructies en dergelijke mochten wij als eerste het ruime sop kiezen (vanwege onze uitstekende team-roeikunsten) en we gingen er dan ook als een speer vandoor. Hebben zeehonden gezien en we dachten een orka te hebben gespot, maar dit is nog steeds een groot punt van discussie tussen droom en werkelijkheid. Aan het eind van de 1e dag waren we nog volle moed en hebben we nog een stukje omgevaren om wat andere zeedieren te bekijken, ten volle spijt de volgende ochtend, aangezien we het toen enorm zat waren. De avond hebben we eerst de tent opgezet en raakten we gezellig aan de praat met een Frans stelletje die ook in onze groep zat. Deze kwamen, in plaats van brood met kaas en brood met nutella, met rijst en tomaat plus allerlei andere ingrediënten op de proppen. Volgende ochtend eerst met dezelfde mensen op zoek geweest naar een meertje in het bos, maar na een uur lopen en nog niks gevonden te hebben zijn we teruggekeerd naar onze 2 persoons-schuit en hebben we, met een beetje tegenzin, het ruime sop verkozen boven de vaste grond. Onderweg prachtige strandjes gespot en ook hebben we een extra onderdeel toegevoegd aan de trip, door tussen allerlei rotsen en golven door te kanoën. Al met al wel een leuke ervaring.

Zaterdagmorgen zijn we vertrokken richting Nelson Lakes. ’s Morgens wakker geworden in de stromende regen, dus Nelson Lakes kon de pot op. De weg ernaar is overigens wel erg indrukwekkend. Op het moment we weg wilden rijden van onze slaapplaats stond er een man in de stromende regen te wachten. Bleek dat de bus hem had gemist. Huppakee, hij erbij in, Anoek op bed en op naar onze volgende bestemming, Westport. De beste man uit Luxemburg bleek een geschenk, want hij bedankte ons ruim na de lift. Wij na de regen weer reden tot lachen in Westport, waar we onze vrienden uit Frankrijk weer tegenkwamen. ’s Avonds hebben we heerlijk genoten op de rotsen van de ruige Tasmanzee die westelijk van NZ grenst. Super foto’s kunnen maken met de zonsondergang, dus was echt genieten. Volgende morgen heeft Anoek geraft en ben ik rondgereden op zoek naar mooie plekjes.

Maandag zijn we naar de eerste gletsjes gereden, oftewel de Franz Joseph Glacier. Dichtbij de kust in de Southern Alps is een enorme ijsmassa tussen de bergen die langzaam naar beneden schuift. Hier een oude bekende tegengekomen van mijn vliegreis naar Aussie 1 september. Zo klein is de wereld dan ook wel weer. ’s Nachts op het strand geslapen en de volgende morgen erg vroeg opgestaan om de weerspiegeling van een andere gletsjer, de Fox Glacier te zien in Matheson Lake. Indien je er voor 7.30 uur ’s morgen bent geeft het een prachtig beeld in het nog strakke water. Direct hierna hebben we een hike toer gedaan op de Fox Glacier. Hebben dus die dag zo’n 4 uur op het ijs gelopen met speciale ijsnagels onder je schoenen. Erg bijzonder, niet iets dat je makkelijk in Nederland kan doen zeg maar.

Queenstown stond vorige week donderdag op ons te wachten met beide armen open. Kwamen rond 13 uur aan en 16 uur zaten we in een bussie naar een stelling van zo’n 150 meter hoog. De lol hiervan is om zo’n 134 meter naar beneden te springen aan een elastisch koord. We waren beide erg nerveus, en het slechte weer (harde wind en regen) werkte ook niet echt mee. Toch zijn we beide gesprongen en het was supergaaf!! Heb prachtige Bungy foto’s en video. ’S Avonds hebben we onze overleving gevierd met een stapavondje, waar we wederom onze Franse vrienden tegen zijn gekomen. Na een dagje relaxen in Queenstown zijn we zaterdags naar Te Anau gereden oftewel de Gateway to Milford Sound. Dit is onderdeel van World Heritage Area Fiordland en is buitengewoon adembenemend. Ik wilde dolgraag skydiven in Te Anau, vanwege Fiordland en ben dus ook zaterdag wezen kijken bij die mannen. Aangezien het weer niet was zoals ik wilde heb ik het gezet op zondagochtend 10 uur. Maakte kennis met de cameraman, mijn partner en kreeg een flets pakje aan en kreeg instructies. Was al niet zo zenuwachtig als bungyjump, maar had er enorm zin in. Gingen de lucht in en na zo’n 15 minuten rondjes vliegen omhoog was het zover. We springen het vliegtuig uit op een plek waar je kan zien dat de aarde rond is en je valt zo enorm snel. SUPER!!! Het is zooo vreemd, hebben de cameraman in de lucht nog een hand gegeven, dus mooie foto’s en toen vielen we door een wolk. Kort daarna hingen we aan de parachute en de 45 seconden vrije val waren geweest. Daarna nog een prachtig uitzicht op de wijde omgeving en na een perfecte landing weer gras onder me voeten.

Rest van de dag hebben we voorbereidingen gedaan voor een twee-daagse wandel tocht. De Kepler track wordt normaal gesproken 3 tot 4 dagen gedaan, maar aangezien wij een beetje sneller wilden, omdat ik nog maar 2 weken te gaan had hebben wij zelf even bepaald de route wel in 2 dagen te kunnen doen. Eerste dag 25 km en 1200 mtr omhoog + 1000 meter omlaag. Tweede dag 22 km en 200 meter omlaag (gemiddeld). ’s Avonds gekookt voor 2 dagen onder een onderdak bij de lokale supermarkt. Gelukkig ongezien kunnen doen. Daarna dachten we gratis te kunnen kamperen in het stadje zelf bij het park. Werden we om 23 uur wakker gebonkt door één of andere die ons vertelde dat dat niet mocht. Hij dreigde met dure dingen, dus ik met zweet op de rug en Anoek nog half slapen op zoek naar een andere gratis kampeerplek. Volgende ochtend wilden we vervolgens nog ergens gratis douchen. Auto parkeren net buiten camping, door bosjes camping op met tasje onder de arm. Komen de douche uitgelopen, bats…staat er een boze meneer die zegt dat we daar niet mogen douchen. Kortom, de voorbereiding liep niet lekker. Toch de watertaxi kunnen pakken naar het begin van de track om 8.30 uur. Na het stuk te hebben gelopen van normaal de 1e dag, dachten we piece of cake. Dus wij verder gegaan met wat normaal de 2e dag is. Foei, enorme rukwinden op van die bergpassen waren erg verraderlijk en koud. Ook regende het, dus de roze poncho van Anoek mocht het gaan proberen. Na zo’n 10 minuten was die ‘op’, dus moesten we het op onze Nederlandse doorzettermentaliteit volbrengen. De laatste 2 uur was naar beneden en dat valt niet mee met 15 kilo achter op de rug. Wel ontzettend gave ervaring overigens. Kwamen 9 uur later dan de start aan bij de overnachtinghut. Hier onze koude macaroni opgepeuzeld tussen allerlei alternatievelingen en gaan slapen. Volgende ochtend ontbeten, tas en slaapzakken gepakt en gegaan. Vanaf begin al last van blaren en zere voeten. Deze dag hebben we gelopen met verstand op nul, hard lopen, des te sneller we lopen, des te minder lang het duurt. En het werkt. Laatste 1,5 uur op sokken gelopen en met een super voldaan gevoel ’s avonds het bed ingedoken.

Woensdag zijn we naar Milford Sound gereden. Jammer genoeg regende het enorm en stopte het niet tot donderdagmorgen 10 uur. Wij hebben een cruise geboekt van 2 uur en deze was prachtig. Zal het proberen uit te leggen (in het kort, want verslag is alweer veel te lang). Prachtig meer tussen enorme steile en hoge bergen in met sneeuw op de toppen. Wolken hangen laag en water stroomt echt overal van de steile rotswanden. Enorm veel watervallen, zie de foto’s maar zou ik zeggen. Fiordland is gewoon DE MUST in Nieuw-Zeeland.

Nu in Invercargill en de komende week eindigen we in Christchurch zodat ik de auto kan verkopen. Dan zit het NZ avontuur er alweer op en kan ik me opmaken voor de laatste 2,5 maand Australie.

Super bedankt voor de vele vele vele reacties van afgelopen keer. Super leuk om mailtjes te krijgen met reacties. Fantastischhh!!